در قرن بیست و یکم ، بشریت در یک چهارراه بحرانی قرار دارد. در حالی که پیشرفت های فناوری و رشد اقتصادی سطح زندگی را بهبود بخشیده است ، اما آنها نیز با هزینه ای شدید به محیط ما رسیده اند. تغییرات آب و هوا ، جنگل زدایی ، آلودگی هوا و آب و از بین رفتن تنوع زیستی دیگر تهدیدهای دوردست نیست - اکنون آنها اتفاق می افتد و آنها خواستار اقدام فوری هستند. حفاظت از محیط زیست فقط مسئولیت دولت ها یا دانشمندان نیست. این یک وظیفه مشترک است که بر روی هر فرد ، جامعه و ملت قرار می گیرد. یکی از مهمترین چالش های زیست محیطی که ما با آن روبرو هستیم ، تغییر آب و هوا است. سوزاندن سوخت های فسیلی مانند زغال سنگ ، نفت و گاز مقادیر زیادی گازهای گلخانه ای را به داخل جو آزاد می کند ، گرما را به دام می اندازد و باعث افزایش دمای جهانی می شود. این امر منجر به بلایای طبیعی و شدیدتر و شدیدتر شده است - خانه های سازنده ، آتش سوزی ، سیل و خشکسالی - جوامع ویرانگر و اکوسیستم. یخ قطب شمال با سرعت هشدار دهنده ذوب می شود و به افزایش سطح دریا که شهرهای ساحلی و کشورهای جزیره کوچک را تهدید می کند ، کمک می کند. جنگل ها به عنوان "ریه های زمین" عمل می کنند ، که دی اکسید کربن را جذب می کند و اکسیژن تولید می کند. با این حال ، هر سال ، میلیون ها هکتار جنگل برای کشاورزی ، ورود به سیستم و توسعه شهری پاک می شود. این نه تنها کربن ذخیره شده را در جو آزاد می کند بلکه زیستگاه هایی را برای گونه های بی شماری از بین می برد و بسیاری را به سمت انقراض سوق می دهد. زباله های پلاستیکی اقیانوس های ما را مسدود می کنند ، به زندگی دریایی آسیب می رسانند و وارد زنجیره غذایی می شوند. آلودگی هوا در شهرهای سراسر جهان منجر به بیماری های تنفسی و مرگ و میر زودرس می شود. رواناب شیمیایی از مزارع و کارخانه ها رودخانه ها و آبهای زیرزمینی را آلوده می کند و بر سلامت انسان و اکوسیستم آبزی تأثیر می گذارد. خبر خوب این است که عمل خیلی دیر نیست. راه حل ها وجود دارند ، و آنها در دسترس ما هستند. انتقال به منابع انرژی تجدید پذیر مانند خورشیدی ، باد و برق می تواند به طور چشمگیری میزان انتشار کربن ما را کاهش دهد. محافظت و بازیابی جنگل ها ، تالابها و سایر اکوسیستم های طبیعی می تواند تنوع زیستی را تقویت کرده و توانایی سیاره را در تنظیم آب و هوا تقویت کند. کاهش زباله ، استفاده مجدد از مواد و بازیافت می تواند آلودگی را به حداقل برساند و منابع را حفظ کند. اقدامات فردی مهم است. تغییرات ساده - از جمله استفاده از حمل و نقل عمومی ، کاهش مصرف پلاستیک ، حفظ آب و برق و پشتیبانی از محصولات پایدار - می تواند در مجموع تفاوت معنی داری ایجاد کند. دولت ها همچنین باید با اجرای سیاست های قوی زیست محیطی ، سرمایه گذاری در فن آوری های سبز و ترویج آموزش محیط زیست نقش اساسی داشته باشند. همکاری های بین المللی ضروری است. تغییرات آب و هوا و تخریب محیط زیست مرزها را تشخیص نمی دهد. کشورها باید از طریق توافق نامه هایی مانند توافق نامه آب و هوایی پاریس برای تعیین اهداف بلندپروازانه و پاسخگو بودن یکدیگر همکاری کنند. به طور کلی ، محافظت از محیط زیست در مورد حفاظت از آینده ما است. یک سیاره سالم به معنای هوای تمیز برای تنفس ، آب سالم برای نوشیدن ، خاک حاصلخیز برای رشد مواد غذایی و آب و هوای پایدار برای نسل های آینده است. این فقط مربوط به صرفه جویی در طبیعت نیست بلکه در مورد نجات خودمان است. ما باید اکنون با فوریت و وحدت عمل کنیم. زمین متعلق به ما نیست. ما متعلق به زمین هستیم. بگذارید با احترام و مراقبت از آن رفتار کنیم. سیاره ما ، مسئولیت ما - این را با هم محافظت می کند.
