خلاصه روش های تصفیه زباله آب های فاضلاب

ویژگی های شیرابه از زباله

شیرابه زباله به فاضلابی اطلاق می شود که در طی فرآیند انباشته شدن و دفن زباله به دلیل تخمیر، شستشوی بارش، آب های سطحی و نفوذ آب های زیرزمینی ایجاد می شود. ترکیب شیرابه زباله تحت تأثیر عواملی مانند ترکیب زباله، زمان دفن زباله، تکنولوژی دفن زباله و شرایط اقلیمی است که در این میان زمان دفن زباله مهمترین عامل تأثیرگذار است. اگر بر اساس سن محل دفن زباله طبقه بندی شود، به طور کلی آنهایی که زمان دفن زباله کمتر از 1 سال دارند شیرابه جوان، آنهایی که زمان دفن زباله 1 تا 5 سال دارند شیرابه میانسال و آنهایی که زمان دفن زباله دارند شیرابه جوان محسوب می شوند. بیش از 5 سال شیرابه قدیمی محسوب می شوند [1]. جدول 1 مشخصات انواع شیرابه از زباله را نشان می دهد [2].

کیفیت آب زباله به طور کلی دارای ویژگی های زیر است: (1) ترکیب پیچیده، حاوی آلاینده های آلی مختلف، فلزات و مواد مغذی گیاهی. (2) غلظت آلاینده های آلی بالا است، COD و BOD به ده ها هزار میلی گرم در لیتر می رسد. (3) انواع زیادی از فلزات، از جمله بیش از 10 نوع یون فلزی وجود دارد. (4) نیتروژن آمونیاک بالا و طیف گسترده ای از تنوع. (5) ترکیب و غلظت دستخوش تغییرات فصلی خواهد شد [2]

در حال حاضر، روش‌های تصفیه شیرابه از زباله عمدتاً بر روش‌های بیولوژیکی متکی است. در میان آنها، شیرابه جوان دارای محتوای بالاتری از مواد آلی به راحتی قابل تجزیه زیستی، نسبت B/C بالاتر و نیتروژن آمونیاک کمتری است که استفاده از روش های بیولوژیکی را برای تصفیه مناسب می کند. با این حال، با افزایش سن محل دفن زباله، تجزیه پذیری زیستی شیرابه کاهش می یابد و نیتروژن آمونیاکی به طور قابل توجهی افزایش می یابد که از اثربخشی تصفیه بیولوژیکی جلوگیری می کند. بنابراین استفاده مستقیم از تصفیه بیولوژیکی شیرابه میانسال و سالمند مناسب نیست. علاوه بر این، روش‌های بیولوژیکی به تغییرات دما، کیفیت آب و کمیت آب حساس هستند و نمی‌توانند مواد آلی را که به سختی تجزیه زیستی می‌کنند، درمان کنند. روش فیزیکوشیمیایی اثر حذف خوبی بر شیرابه زباله با قابلیت تجزیه زیستی ضعیف و محتوای نیتروژن آمونیاکی بالا دارد و تحت تأثیر تغییرات کمی و کیفی آب قرار نمی‌گیرد. کیفیت آب پساب نسبتاً پایدار است و به طور گسترده ای برای پیش تصفیه و تصفیه عمیق شیرابه زباله استفاده می شود. نگارنده بر اساس فناوری‌های تصفیه فیزیکی و شیمیایی موجود، پیشرفت پژوهشی روش‌های جذب سطحی، روش بلاف آف، روش بارش انعقادی، روش رسوب شیمیایی، روش اکسیداسیون شیمیایی، روش الکتروشیمیایی، روش اکسیداسیون فوتوکاتالیستی، روش اسمز معکوس و روش نانوفیلتراسیون را بررسی کرده است. به منظور ارائه برخی مرجع برای کار عملی
2 فن آوری های پردازش فیزیکی و شیمیایی
2.1 جذب
روش جذب عبارت است از استفاده از اثر جذب مواد جامد متخلخل برای حذف مواد سمی و مضر مانند مواد آلی و یون های فلزی موجود در شیرابه از زباله. در حال حاضر، تحقیقات در مورد جذب کربن فعال گسترده ترین است. J. Rodr í guez et al. [4] جذب شیرابه تصفیه شده بی هوازی را با استفاده از کربن فعال، رزین XAD-8 و رزین XAD-4 مورد مطالعه قرار داد. نتایج نشان داد که کربن فعال قوی‌ترین ظرفیت جذب را دارد و می‌تواند COD ورودی را از ۱۵۰۰ میلی‌گرم در لیتر به ۱۹۱ میلی‌گرم بر لیتر در لیتر، آقامحمدی و همکاران کاهش دهد. [5] هنگام استفاده از روش لجن فعال برای تصفیه شیرابه از زباله، کربن فعال پودری اضافه کرد. نتایج نشان داد که میزان حذف COD و رنگی بودن تقریباً دو برابر بیشتر از موارد بدون کربن فعال بود و میزان حذف نیتروژن آمونیاکی نیز بهبود یافت. ژانگ فوتائو و همکاران [6] رفتار جذب کربن فعال بر روی فرمالدئید، فنل و آنیلین در شیرابه دفن زباله را مورد مطالعه قرار داد و نتایج نشان داد که ایزوترم جذب کربن فعال با فرمول تجربی فروندلیچ مطابقت دارد. علاوه بر این، جاذب های غیر از کربن فعال نیز تا حدودی مورد مطالعه قرار گرفته اند. M. Heavey و همکاران. [7] آزمایش های جذب سرباره زغال سنگ را با استفاده از شیرابه از محل دفن زباله Kyletalesha در ایرلند انجام داد. نتایج نشان داد که پس از تیمار جذب سرباره زغال سنگ، شیرابه با میانگین COD 625 میلی‌گرم در لیتر، متوسط ​​BOD 190 میلی‌گرم در لیتر و میانگین نیتروژن آمونیاکی 218 میلی‌گرم در لیتر، میزان حذف COD 69 درصد را داشت. نرخ حذف BOD 96.6٪ و نرخ حذف نیتروژن آمونیاک 95.5٪. با توجه به منابع فراوان و تجدیدپذیر سرباره زغال سنگ، بدون آلودگی ثانویه، چشم انداز توسعه خوبی دارد. مشکل اصلی که در تیمار جذب کربن فعال با آن مواجه است این است که کربن فعال گران است و فاقد روش های ساده و موثر بازسازی است که ترویج و کاربرد آن را محدود می کند. در حال حاضر، روش جذب برای تصفیه شیرابه زباله، بیشتر در مقیاس آزمایشگاهی است و قبل از اینکه بتوان آن را در عمل به کار برد، نیاز به تحقیقات بیشتری دارد.

2.2 روش Blow off
روش بلاو آف به این صورت است که گاز (گاز حامل) وارد آب می شود و پس از تماس کافی، مواد محلول فرار موجود در آب از طریق فصل مشترک گاز و مایع به فاز گاز منتقل می شود و از این طریق هدف حذف آلاینده ها محقق می شود. هوا معمولاً به عنوان گاز حامل استفاده می شود. محتوای نیتروژن آمونیاکی در شیرابه زباله های میانسال و مسن نسبتا زیاد است و روش دمیدن می تواند به طور موثر نیتروژن آمونیاکی را از آن حذف کند. اس‌کی مارتینن و همکاران [8] از روش blow off برای تصفیه نیتروژن آمونیاکی در شیرابه زباله استفاده کرد. در شرایط pH=11، 20 درجه سانتی گراد و زمان ماند هیدرولیکی 24 ساعت، نیتروژن آمونیاکی از 150 میلی گرم در لیتر به 16 میلی گرم در لیتر کاهش یافت. لیائو لینلین و همکاران [9] عوامل مؤثر بر راندمان حذف آمونیاک مایع در نفوذ زباله را مورد مطالعه قرار داد و دریافت که pH، دمای آب و نسبت گاز به مایع تأثیر قابل توجهی بر بازده سلب‌سازی دارند. اثر نیترات زدایی زمانی که pH بین 10.5 و 11 بود بهبود یافت. هر چه دمای آب بالاتر باشد، اثر نیترات زدایی بهتر است. وقتی نسبت گاز به مایع 3000 ~ 3500 متر مکعب بر متر مکعب است، اثر نیترات زدایی همانطور که در آهنگ جدید جی چو نشان داده شده است. غلظت نیتروژن آمونیاکی تأثیر کمی بر راندمان دمیدن دارد. وانگ زونگپینگ و همکاران [10] از سه روش، یعنی هوادهی جت، هوادهی انفجاری و هوادهی سطحی برای پیش تصفیه شیرابه با سلب آمونیاکی استفاده کرد. نتایج نشان داد که هوادهی جت در همان توان موثر است. بر اساس داده های خارجی، میزان حذف نیتروژن آمونیاکی در شیرابه تصفیه شده با استخراج گاز همراه با روش های دیگر می تواند به 99.5 درصد برسد. با این حال، هزینه عملیاتی این روش نسبتاً بالا است و NH3 تولید شده باید با افزودن اسید در برج بلاف آف حذف شود، در غیر این صورت باعث آلودگی هوا می شود. علاوه بر این، پوسته پوسته شدن کربنات نیز در برج ضربه ای رخ می دهد.

2.3 روش بارش انعقادی
روش ته نشینی انعقادی روشی است برای افزودن مواد منعقد کننده به شیرابه زباله و باعث تجمع مواد معلق و کلوئیدی در شیرابه و تشکیل لخته و سپس جداسازی آنها می شود. معمولاً از سولفات آلومینیوم، سولفات آهن، کلرید آهن و سایر لخته سازهای معدنی استفاده می شود. مطالعات نشان داده‌اند که استفاده از لخته‌سازهای مبتنی بر آهن به تنهایی برای تصفیه شیرابه زباله‌ها می‌تواند به میزان حذف COD 50 درصدی دست یابد که بهتر از استفاده از لخته‌کننده‌های مبتنی بر آلومینیوم به تنهایی است. AA Tatsi و همکاران. [11] شیرابه را با سولفات آلومینیوم و کلرید آهن پیش تصفیه کرد. برای شیرابه جوان، بالاترین میزان حذف COD 38٪ بود که COD ورودی 70900 میلی گرم در لیتر بود. برای شیرابه محل دفن زباله میانسال و مسن، زمانی که COD ورودی 5350 میلی گرم در لیتر باشد، میزان حذف COD می تواند به 75 درصد برسد. هنگامی که PH 10 است و منعقد کننده به 2 گرم در لیتر می رسد، میزان حذف COD می تواند به 80٪ برسد. در سال های اخیر، بیوفلوکولانت ها به یک جهت تحقیقاتی جدید تبدیل شده اند. AI Zoubulis و همکاران. [12] اثر درمانی بیوفلوکولانت ها را بر شیرابه دفن زباله مورد مطالعه قرار داد و دریافت که تنها 20 میلی گرم در لیتر بیوفلوکولانت برای حذف 85 درصد اسید هیومیک از شیرابه دفن زباله مورد نیاز است. روش بارش انعقادی یک فناوری کلیدی برای تصفیه شیرابه از زباله است. می توان از آن به عنوان یک فناوری پیش از درمان برای کاهش بار فرآیندهای پس از درمان و به عنوان یک فناوری درمان عمیق برای تبدیل شدن به تضمین کل فرآیند درمان استفاده کرد [3]. اما مشکل اصلی آن سرعت کم حذف نیتروژن آمونیاکی، تولید مقدار زیادی لجن شیمیایی و افزودن مواد منعقد کننده نمک فلز است که ممکن است باعث آلودگی جدید شود. بنابراین، توسعه منعقدکننده‌های ایمن، کارآمد و کم‌هزینه، پایه‌ای برای بهبود کارایی تصفیه روش‌های رسوب‌گذاری انعقادی است.

2.4 روش رسوب شیمیایی
روش رسوب شیمیایی عبارت است از افزودن یک ماده شیمیایی خاص به شیرابه زباله، تولید رسوب از طریق واکنش شیمیایی و سپس جداسازی آن برای رسیدن به هدف تصفیه. بر اساس داده ها، یون های هیدروکسید مواد قلیایی مانند هیدروکسید کلسیم می توانند با یون های فلزی رسوب کنند که می تواند 90 تا 99 درصد فلزات سنگین شیرابه و 20 تا 40 درصد COD را حذف کند. روش بارش سنگ گوانو پرنده به طور گسترده ای در روش های بارش شیمیایی استفاده می شود. روش ته نشینی سنگ گوانو پرنده، که به نام روش رسوب فسفات منیزیم آمونیوم نیز شناخته می شود، شامل افزودن عوامل Mg2+، PO43- و قلیایی به شیرابه زباله برای واکنش با مواد خاص و تشکیل رسوب است. XZ Li و همکاران [13] MgCl2 · 6H2O و Na2HPO4 · 12H2O را به شیرابه زباله اضافه کرد. زمانی که نسبت Mg2+ به NH4+ به PO43- 1:1:1 و pH 8.45-9 بود، نیتروژن آمونیاکی در شیرابه اصلی در عرض 15 دقیقه از 5600 میلی گرم در لیتر به 110 میلی گرم در لیتر کاهش یافت. I. Ozturk et al. [14] از این روش برای تصفیه شیرابه حاصل از هضم بی هوازی استفاده کرد. زمانی که COD ورودی 4024 میلی گرم در لیتر و نیتروژن آمونیاکی 2240 میلی گرم در لیتر بود، نرخ حذف پساب به ترتیب به 50 و 85 درصد رسید. B. Calli و همکاران. [15] همچنین با استفاده از این روش به میزان حذف 98 درصد نیتروژن آمونیاکی دست یافت. روش رسوب شیمیایی ساده است و رسوب تولید شده حاوی اجزای کود مانند N، P، Mg و مواد آلی است. با این حال، رسوب ممکن است حاوی مواد سمی و مضر باشد که خطرات محیطی بالقوه ای را به همراه دارد.

2.6 روش الکتروشیمیایی

روش الکتروشیمیایی فرآیندی است که در آن آلاینده‌های موجود در شیرابه زباله‌ها مستقیماً تحت واکنش‌های الکتروشیمیایی روی الکترودها تحت تأثیر میدان الکتریکی قرار می‌گیرند یا با استفاده از · OH و ClO تولید شده روی سطح الکترود، تحت واکنش‌های ردوکس قرار می‌گیرند. در حال حاضر، اکسیداسیون الکترولیتی معمولا استفاده می شود. PB Moraes و همکاران. [19] از یک راکتور الکترولیتی پیوسته برای تصفیه شیرابه از زباله استفاده کرد. هنگامی که سرعت جریان ورودی 2000 لیتر در ساعت بود، چگالی جریان 0.116 A/cm2، زمان واکنش 180 دقیقه، COD ورودی 1855 میلی گرم در لیتر، TOC 1270 میلی گرم در لیتر، و نیتروژن آمونیاکی 1060 میلی گرم در لیتر بود. L، نرخ حذف پساب به ترتیب به 73٪، 57٪ و 49٪ رسید. NN Rao و همکاران. [20] از یک راکتور الکترود کربن سه بعدی برای تصفیه شیرابه با COD بالا (17-18400 میلی گرم در لیتر) و نیتروژن آمونیاک بالا (1200-1320 میلی گرم در لیتر) استفاده کرد. پس از 6 ساعت واکنش، میزان حذف COD 76٪ -80٪ ​​بود و میزان حذف نیتروژن آمونیاک می تواند تا 97٪ برسد. E. Turro و همکاران. [21] با استفاده از Ti/IrO2-RuO2 به عنوان الکترود و HClO4 به عنوان الکترولیت، عوامل مؤثر بر تصفیه اکسیداسیون الکترولیتی شیرابه دفن زباله را مورد مطالعه قرار دادند. نتایج نشان داد که زمان واکنش، دمای واکنش، چگالی جریان و pH عوامل اصلی مؤثر بر اثر تیمار بودند. در شرایط دمای 80 درجه سانتیگراد، چگالی جریان 0.032 A/cm2 و pH=3، زمان واکنش 4 ساعت بود و COD از 2960 میلی گرم در لیتر به 294 میلی گرم در لیتر، TOC از 1150 میلی گرم در لیتر کاهش یافت. تا 402 میلی گرم در لیتر، و میزان حذف رنگ می تواند به 100٪ برسد. روش الکتروشیمیایی دارای فرآیند ساده، قابلیت کنترل قوی، ردپای کوچک است و در طول فرآیند تصفیه آلودگی ثانویه ایجاد نمی کند. عیب آن این است که برق مصرف می کند و هزینه های درمانی بالایی دارد. در حال حاضر اکثر آنها در مقیاس تحقیقات آزمایشگاهی هستند.

2.7 اکسیداسیون فوتوکاتالیستی

اکسیداسیون فوتوکاتالیستی نوع جدیدی از فناوری تصفیه آب است که در تصفیه آلاینده‌های خاص نسبت به روش‌های دیگر بهتر عمل می‌کند و بنابراین چشم‌انداز کاربردی خوبی در تصفیه عمیق شیرابه از زباله دارد. اصل این روش افزودن مقدار مشخصی کاتالیزور به فاضلاب، تولید رادیکال های آزاد تحت تابش نور و استفاده از خاصیت اکسید کننده قوی رادیکال های آزاد برای رسیدن به هدف تصفیه است. کاتالیزورهای مورد استفاده در اکسیداسیون فوتوکاتالیستی عمدتاً شامل دی اکسید تیتانیوم، اکسید روی و اکسید آهن است که در میان آنها دی اکسید تیتانیوم به طور گسترده ای استفاده می شود. DE Meeroff و همکاران. [22] آزمایشاتی را بر روی اکسیداسیون فوتوکاتالیستی شیرابه با استفاده از TiO2 به عنوان کاتالیزور انجام داد. پس از 4 ساعت اکسیداسیون فوتوکاتالیستی فرابنفش، میزان حذف COD شیرابه به 86% رسید، نسبت B/C از 0.09 به 0.14 افزایش یافت، میزان حذف نیتروژن آمونیاکی 71% و میزان حذف رنگی 90% بود. پس از تکمیل واکنش، 85 درصد TiO2 قابل بازیابی است. R. Poblete و همکاران. [23] از محصولات جانبی صنعت دی اکسید تیتانیوم (عمدتاً متشکل از TiO2 و Fe) به عنوان کاتالیزور استفاده کرد و آنها را با TiO2 تجاری از نظر نوع کاتالیزور، سرعت حذف ماده آلی مقاوم، بارگذاری کاتالیزور و زمان واکنش مقایسه کرد. نتایج نشان داد که محصول جانبی دارای فعالیت بالاتر و اثر تیمار بهتر است و می تواند به عنوان یک کاتالیزور برای اکسیداسیون فوتوکاتالیستی استفاده شود. یک مطالعه نشان داده است که محتوای نمک های معدنی می تواند بر اثر اکسیداسیون فوتوکاتالیستی در تصفیه شیرابه زباله تأثیر بگذارد. J. Wiszniowski و همکاران. [24] اثر نمکهای معدنی را بر اکسیداسیون فوتوکاتالیستی اسید هیومیک در شیرابه با استفاده از TiO2 معلق به عنوان کاتالیزور مورد مطالعه قرار دادند. هنگامی که تنها کلر (4500 میلی گرم در لیتر) و SO42- (7750 میلی گرم در لیتر) در شیرابه زباله وجود داشته باشد، تأثیری بر راندمان اکسیداسیون فوتوکاتالیستی اسید هیومیک ندارد، اما حضور HCO3- اکسیداسیون فوتوکاتالیستی را به شدت کاهش می دهد. بهره وری اکسیداسیون فوتوکاتالیستی دارای مزایای عملکرد ساده، مصرف کم انرژی، مقاومت در برابر بار و عدم آلودگی است. با این حال، برای بهره برداری عملی آن، مطالعه نوع و طراحی راکتور، کارایی و طول عمر کاتالیزور و میزان استفاده از انرژی نور ضروری است.

2.8 اسمز معکوس (RO)

غشای RO دارای گزینش پذیری نسبت به حلال ها است و از اختلاف فشار در دو طرف غشا به عنوان نیروی محرکه برای غلبه بر فشار اسمزی حلال ها استفاده می کند و در نتیجه مواد مختلف موجود در شیرابه را از زباله جدا می کند. فانگیو لی و همکاران [25] از یک غشای RO مارپیچ برای تصفیه شیرابه از محل دفن زباله کولنفلد در آلمان استفاده کرد. COD از 3100 میلی گرم در لیتر به 15 میلی گرم در لیتر، کلرید از 2850 میلی گرم در لیتر به 2/23 میلی گرم در لیتر و نیتروژن آمونیاکی از 1000 میلی گرم در لیتر به 3/11 میلی گرم در لیتر کاهش یافت. میزان حذف یون‌های فلزی مانند Al3+، Fe2+، Pb2+، Zn2+، Cu2+ و غیره همگی بیش از 99.5 درصد است. تحقیقات نشان داده است که pH بر راندمان حذف نیتروژن آمونیاکی تأثیر دارد. LD پالما و همکاران [26] ابتدا شیرابه زباله را تقطیر کرد و سپس آن را با یک غشای RO تصفیه کرد و COD ورودی را از 19000 میلی گرم در لیتر به 30.5 میلی گرم در لیتر کاهش داد. سرعت حذف نیتروژن آمونیاکی در pH 6.4 بالاترین است و از 217.6 میلی گرم در لیتر به 0.71 میلی گرم در LM R و همکاران کاهش می یابد. [27] آزمایشی آزمایشی بر روی تصفیه شیرابه از زباله با استفاده از غشاهای RO پیوسته دو مرحله ای انجام داد و دریافت که سرعت حذف نیتروژن آمونیاکی زمانی که pH به 5 رسید، از 142 میلی گرم در لیتر به 8.54 میلی گرم در لیتر کاهش یافت، بالاترین میزان بود. روش اسمز معکوس دارای راندمان بالا، مدیریت بالغ و کنترل خودکار آسان است و به طور فزاینده ای در تصفیه شیرابه از زباله استفاده می شود. با این حال، هزینه غشاء نسبتاً بالا است و برای کاهش بار غشا قبل از استفاده، نیاز به تصفیه اولیه شیرابه است، در غیر این صورت غشا مستعد آلودگی و انسداد است و در نتیجه کارایی تصفیه به شدت کاهش می یابد.

2.9 نانوفیلتراسیون (NF)

غشای NF دارای دو ویژگی قابل توجه است: دارای ساختار ریز متخلخل حدود 1 نانومتر است که می تواند مولکول هایی با وزن مولکولی 200-2000 U را رهگیری کند. خود غشاء NF شارژ می شود و میزان نگهداری خاصی برای الکترولیت های معدنی دارد. HK Jakopovic و همکاران. [28] حذف مواد آلی در شیرابه دفن زباله را با استفاده از سه فناوری NF، UF و ازن مقایسه کردند. نتایج نشان داد که در شرایط آزمایشگاهی، غشاهای مختلف UF می‌توانند به نرخ حذف COD 23% برای آهنگ جدید Jay Chou دست یابند. میزان حذف COD توسط ازن می تواند به 56٪ برسد. میزان حذف آهنگ های جدید Jay Chou در COD توسط NF می تواند به 91٪ برسد. NF همچنین یک اثر حذف نسبتا ایده آل بر روی یون های شیرابه دارد. LB Chaudhari و همکاران. [29] از NF-300 برای تصفیه الکترولیت های شیرابه قدیمی از محل دفن زباله گجرات در هند استفاده کرد. سطح سولفات در دو آب آزمایشی به ترتیب 932 و 886 میلی گرم در لیتر و یون کلرید به ترتیب 2268 و 5426 میلی گرم در لیتر بود. نتایج تجربی نشان داد که میزان حذف سولفات به ترتیب 83 و 85 درصد و میزان حذف یون های کلرید به ترتیب 62 و 65 درصد بود. این مطالعه همچنین نشان داد که میزان حذف Cr3+، Ni2+، Cu2+ و Cd2+ توسط غشای NF به ترتیب به 99، 97، 97، و 96 درصد رسید. NF همراه با سایر فرآیندها اثرات پس از درمان بهتری دارد. تی رابینسون [30] از فرآیند ترکیبی MBR+NF برای تصفیه شیرابه از بیکن هیل، انگلستان استفاده کرد. COD از 5000 میلی گرم در لیتر به زیر 100 میلی گرم در لیتر، نیتروژن آمونیاکی از 2000 میلی گرم در لیتر به زیر 1 میلی گرم در لیتر و SS از 250 میلی گرم در لیتر به زیر 25 میلی گرم در لیتر کاهش یافت. فناوری NF مصرف انرژی پایین، نرخ بازیابی بالا و پتانسیل بالایی دارد. اما بزرگترین مشکل این است که غشاء پس از استفاده طولانی مدت مقیاس می شود که بر عملکرد آن مانند شار غشاء و نرخ ماندگاری تأثیر می گذارد. تحقیقات بیشتری برای اعمال آن در عمل مهندسی مورد نیاز است.

3 نتیجه گیری

فن‌آوری‌های تصفیه فیزیکی و شیمیایی فوق می‌توانند به نتایج خاصی دست یابند، اما مشکلات زیادی مانند بازسازی جاذب‌ها، بازیابی کاتالیزورهای اکسیداسیون فوتوکاتالیستی، مصرف انرژی بالای روش‌های الکتروشیمیایی و رسوب غشایی نیز وجود دارد. بنابراین، برای شیرابه حاصل از زباله، رسیدن به استانداردهای ملی انتشار از طریق یک تصفیه فیزیکی و شیمیایی، دشوار است و فرآیند تصفیه آن باید ترکیبی از چندین فناوری تصفیه باشد. فرآیند تصفیه کامل شیرابه زباله عمومی باید شامل سه بخش پیش تصفیه، تصفیه اصلی و تصفیه عمیق باشد. روش‌های پیش تصفیه مانند دمیدن، رسوب انعقادی و رسوب شیمیایی معمولاً برای حذف یون‌های فلزات سنگین، نیتروژن آمونیاکی، رنگ‌آمیزی یا بهبود زیست تخریب‌پذیری شیرابه از زباله استفاده می‌شوند. تصفیه اصلی باید فرآیندهای کم هزینه و با راندمان بالا مانند روش های بیولوژیکی، اکسیداسیون شیمیایی و سایر فرآیندهای ترکیبی را با هدف حذف بیشتر مواد آلی و کاهش بیشتر محتوای آلاینده هایی مانند نیتروژن آمونیاکی اتخاذ کند. پس از دو مرحله اول تصفیه، ممکن است آلاینده های خاصی همچنان وجود داشته باشند، بنابراین تصفیه عمیق ضروری است که می توان از طریق روش هایی مانند اکسیداسیون فوتوکاتالیستی، جذب، جداسازی غشایی و غیره به آن دست یافت.

با توجه به ترکیب پیچیده شیرابه و تغییرپذیری آن در طول زمان و مکان، در مهندسی عملی لازم است قبل از تصفیه شیرابه ابتدا ترکیب را اندازه گیری و خصوصیات آن را به تفصیل تجزیه و تحلیل کرد و تکنیک های تصفیه مناسب را انتخاب کرد. در حال حاضر، فن آوری های تصفیه شیرابه از زباله دارای مزایا و معایب خاص خود است. بنابراین ارتقاء و تبدیل فناوری‌های موجود، توسعه فناوری‌های تصفیه جدید و کارآمد و تقویت تحقیق و توسعه یکپارچه‌سازی بین فناوری‌های مختلف (مانند ادغام فناوری اکسیداسیون فوتوکاتالیستی و فناوری تصفیه بیوشیمیایی، ادغام روش بارش و تصفیه غشایی) در به منظور بهبود بهره وری کلی تصفیه شیرابه و کاهش هزینه های سرمایه گذاری و عملیاتی، تمرکز تحقیقات آینده در مورد شیرابه از زباله خواهد بود.