مقدار لجن که می تواند در یک راکتور بی هوائی تزریق شود مستقیماً به نوع و اندازه راکتور مرتبط است.به عنوان مثال، استفاده گسترده از نسل سوم راکتور گردش داخلی آنروبیک IC، حداکثر مقدار تزریق لجن آناروبیک حدود 50-55 درصد از حجم موثر راکتور IC است.در حالی که مقدار تزریق لجن در انواع دیگر راکتورهای بی هوا نسبتا کم است.، و حداکثر بار ارگانیک که می تواند پردازش شود نیز کمتر است.
هنگامی که یک راکتور آناروبی نیاز به شروع بیولوژیکی دارد، اگر بار ارگانیک مورد پردازش کمتر از حداکثر بار پردازش راکتور باشد،مقدار معادل تزریق لجن آناروبی می تواند بر اساس کل مقدار ماده آلی که باید پردازش شود محاسبه شود.، بدون نیاز به تزریق کامل، در نتیجه کاهش هزینه خرید لجن آناروبی.
پس چه مقدار لجن بی هوا باید تزریق شود؟ این نیاز به درک مفهوم اساسی بار لجن دارد:بار گلدان به مقدار ماده آلی که در هر واحد جرم گلدان آناروبی موثر در روز استفاده می شود، اشاره دارد.، در کیلوگرم SCOD اندازه گیری شده و با استفاده از فرمول زیر محاسبه می شود:
در میان آنها، Q ظرفیت پردازش روزانه راکتور آناروبی است
SCOD غلظت SCOD در فاضلاب است
VS کل جامد های فرار از لجن آناروبی در راکتورهای آناروبی است
به عنوان مثال، برای رآکتور IC، برای لجن بی هوا با فعالیت تولید متان عادی، محدوده بهینه بار لجن معمولاً 0.2-0.4 kgSCOD/kgVS است.و حداکثر بار لجن نباید بیشتر از 0 باشد.55 kgSCOD/kgVS. d. البته، محدوده های حداکثر و مطلوب بار ممکن است بسته به صنایع مختلف و کیفیت آب متفاوت باشد.
اگر مقدار مورد نیاز آب فاضلاب برای تصفیه و غلظت SCOD مربوطه آب فاضلاب را قبل از راه اندازی بیولوژیکی راکتور بی هواشناسی می توان تعیین کرد،و مفهوم بار خلاء ذکر شده در بالا می تواند درک شود، سپس بار مناسب لجن را می توان از طریق فرمول محاسبه بالا انتخاب کرد و مقدار مورد نیاز لجن آناروبی که باید تزریق شود را می توان محاسبه کرد.
علاوه بر این باید توجه داشته باشید که اگر از تزریق لجن دانه ای بی هوا استفاده شود، مقدار کمی از لجن دانه ای پس از پمپاژ تزریق خرد می شود.و در زمان راه اندازی بیولوژیکی بعدی از رآکتور آناروب از بین می رود.بر اساس تجربه، مقدار از دست رفته حدود 5٪ از مقدار تزریق است. هنگام محاسبه مقدار تزریق لجن بی هوا، لازم است این از دست رفته را در نظر بگیرید.
